jam sekarang

Manciang di Danau Singkarak

Tulisan ( interaksi manusia dan komputer)
BY : Jettira V


Waktu malam minggu,sakitar jam sabaleh malam..,ado duo urang kawan manciang di Danau Singkarak.., aia danau sadang riak-riak.., sakitar satu jam mamanciang indak ado dapek lauk nyo do.,umpan lah abih.,.

Indak Lamo kamudian tibo lah urang dari Pakan Baru singgah untuk mamanciang di tampek tu,kiro-kiro ado sakitar 6 urang nyo. Anak jo bini nyo sato lo mamanciang malam- malam tu..

"Lah ado Dapek ikan Diak..??",kato salah surang laki-laki tadi.

"Alun ado lai Da...", Jawek salah saurangnyo.

"Dari caliak caro nyo mamanciang urang ko dak biaso manciang di danau ni??"kato kawannyo
"ba a tu ..??"

"caliak lah bini urang tu....,mamanciang disiko batu - batu nyo sagadang godok,,apuang-apuang nyo pake bola karah-karah sagadang godok lo."

"huakak...kahh...kah...ado ado se mah..."

Lah sakitar tigo jam mamanciang indak yo dapek ikan do ..,umpan nyo lah abih.Jadi tu urang cuma mangawanan urang Pakan Baru tu mamanciang lai.

Indak lamo panciang salah sorang laki-laki tadi panciang nyo dibanam an apuang-apuang nyo,

"Eh lai mah Da...,"sala saurang.

"yo...gadang takah nyo mah.,,kareh unyuik nyo..."

Bakumpualah keluarga nyo disitu untuk mancaliak hasil yang didapek an.

"Ayo ..Pa..jaan ampe lapeh Pa..",kato bini Uda tu.

Tali panciang digulung taruih, ampiang sampai ditapian lai..lah mulai nampak mangkilek-kilek.

Tau tau nyo sampai panciang diangkek,tapampang lah sapatu yang lakek dimato panciang paja tadi.

"Aduh...,mimpi a den samalam...",kato laki-laki tadi.

duo urang tadi payah manahan galak.... keluarganyo galak bacampua sadiah.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar